زمانی که هر دو گونه تریکودرما (T. viridae و T. harzianum) در پتری های کشت دو گانه کشت می شوند، رشد C. paradoxa به طور قابل توجهی کاهش می یابد. رشد C. paradoxa در پلیت كشت دوگانه به طور قابل توجهی كمتر از رشد در كشت منفرد است. هر دو کشت در شرايط مشابه و مدت زمان مشابه انكوباتور شده اند. تقریباً در تمام پتری های کشت دوتایی، منطقه تماس به عنوان یک منحنی ظاهر می شود و انحنا به سمت C. paradoxa نشان داده شده است. رشد شعاعی کلونی عامل بیوکنترل و کلنی قارچهای بیماری زا در همان پتری حاوی محیط کشت PDA به میزان رشد هر کلونی بستگی دارد. در این مطالعه، همه ایزوله های تریکودرما سرعت رشد سریع تری نسبت به C. paradoxa نشان دادند و همچنین به عنوان یکی از خصوصیات یک عامل بیوکنترل خوب عمل می کند. پتانسیل کنترل بیولوژیکی همه ایزوله های تریکودرما به دلیل مهار صد درصد رشد قارچ های بیماری زا تعیین شد. این روش غالباً مورد استفاده قرار می گیرد و نشان می دهد که یک روش مفید در بیان توانایی بالای کنترل بیولوژیکی عامل کنترل بیولوژیکی است.
مهار قارچ های پاتوژن با تریکودرما
مهار قارچ بیمارگر با درصد بالای ۴۰ نشان می دهد که تریکودرما به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیکی خاص است. با توجه به نتایج به دست آمده همه ایزوله های Trichoerma مهار درصد قابل توجهی بالاتر از زمان را نشان دادند. در بین آنها، ایزوله های مربوط به ترکودرما هارزیانوم در ابتدا بیشترین درصد مهار را نشان دادند در حالی که در روزهای بعدی، آنها کمترین درصد مهار را نشان دادند و تأیید کردند که ایزوله ها میزان مهار پاتوژن کم دارند. این نشان می دهد که این جدا شده ها از نظر کنترل بیولوژیکی چندان مناسب نیستند زیرا پس از مدتی توانایی کنترل بیولوژیکی آنها را کاهش می دهد. با این حال این جدایه ی T. harzianum باعث مهار رشد میسلیومی قارچ C. paradoxa را قبل از تماس میسلیومی می شود. این می تواند به دلیل تولید ترکیبات ضد میکروبی قابل انتشار مانند آنزیم های لیتیک یا متابولیت های محلول در آب توسط جدا شده های تریکودرما باشد. تعدادی از ایزوله های T. harzianum و تعدادی از ایزوله های T. viridae از ابتدا درصد مهار نسبتاً کمی داشتند در حالی که بعداً مهارکنندگی بالایی را از خود نشان می دهند. بنابراین این جدایه ها بیشترین میزان مهار کنندگی عامل بیماریزا را دارند. این امر باعث می شود كه آنها عوامل کنترل بیولوژیکی بسیار مؤثری باشند زیرا با گذشت زمان پتانسیل كنترل بیولوژیك آنها افزایش می یابد. یکی از ایزوله های T. polysporum و دو ایزوله از T. viridae میزان مهار متوسطی را در بین تمامی ایزوله ها را نشان داده اند.
تفاوت گونه ها در توانایی کنترل بیولوژیکی
در این مطالعه همچنین مشخص شد که توانایی کنترل بیولوژیکی ایزوله های مختلف تریکودرما که به گونه های اختصاصی یکسانی تعلق دارند متفاوت است. مطالعات قبلی همچنین گزارش کرده اند که حتی همین گونه Trichoderma می تواند در موارد مختلف توانایی های مختلفی را برای کنترل همان پاتوژن نشان دهد. طبق گزارش یکی از مححقان مشخص شد که T. harzianum توانایی های مختلفی را برای کنترل Sclerotium rolfsii دارد. وجود مکانیسم های مختلف مهار در گونه های مشابه در موقعیت های مختلف نیز گزارش شده است. این پدیده می تواند ناشی از مکانیسم های کنترل بیولوژیکی متمایز باشد که توسط ایزوله ها ایجاد شده اند. یکی دیگر از توضیحات احتمالی این وضعیت این است که راندمان بیان ژن مسئول توانایی های کنترل بیولوژیکی ممکن است در ایزوله های مختلف متفاوت باشد. ایزوله هایی که می توانند این ژن ها را سریعتر و مؤثرتر بیان کنند معمولاً عوامل کنترل کننده بیولوژیکی بهتری نسبت به سایر ایزوله ها هستند. اگرچه تلاش شده است با استفاده از روش كشت اسلایدها، اثر متقابل هیفال بین پاتوژن و عامل بیوکنترل در كشت دوگانه مشاهده شود با این حال این امر ناموفق بود زیرا هیچ اثر متقابل هیفال مشاهده نشد اما گزارش شده است که تقاطع میسلیوم و همپوشانی متعاقب آن بر روی دیافراگمهای عامل بیوکنترل و پاتوژن C. paradoxa پس از ۳ تا ۴ روز شروع به شکل گیری می کنند و به دنبال آن نفوذ به درون هیفاوی پاتوژن آغاز می شود.
گزارش شده است که تریکودرما گونه T. harzianum توانایی نفوذ به دیواره سلولی اسپورهای استراحت و قارچهای دیگر قارچها را دارد که به تولید آنزیمهایی که کاتالیزکننده شکستن کیتین است ، یکی از مؤلفههای اصلی دیوارههای سلولهای قارچی پاتوژن است.
جمع بندی تریکودرما و کنترل بیولوژیک سراتوسیستیس
این تحقیقات روش های جدید استفاده از گونه ها قارچ تریکودرما Trichoderma را برای کنترل بیولوژیکی سراتوسیستیس روشن می کند. در كنترل پاتوژن گياهی سراتوسیستیس كه يكي از عوامل بيماريزاي قارچي جدي است كه باعث ايجاد نشت ساقه در Cocos nusifera مي شود. نتایج حاضر همچنین نشان می دهد که T. viridae ، T. polysporum و T. harzianum قادر به کنترل رشد C. paradoxa هستند. مزایا و پیامدهای دقیق یافته های حاضر راه های مختلفی را برای تحقیقات آینده در زمینه بیوکنترل و بیوتکنولوژی فراهم می کند.