گونه های تریکودرما بیشترین فعالیت سلولزی و را در تولید سلولاز نسبت به سایر میکروارگانیسم ها دارد. فعالیت سلولز کل با استفاده از روش آگار لاجورد سلولز اندازه گیری می شود و از آنجایی که مطمئن ترین روش کیفی برای سلولیزاسیون است بسیار توصیه می شود. آزمايش روش لاجورد سلولز به مدت ۱۵ روز انجام می پذیرد و مدت زماني به قارچ تریکودرما تولید سلولاز اجازه داده می شود تا ارتباط لاجورد و سلولز را تخریب كند. در کل هر ميكروارگانيسم زمان انكوباسيون متفاوتي براي انجام واكنش آنزيمي روی بسترهای مختلف دارد. برای اندازه گیری فعالیت های اگزوگلوساناز گونه های تریکودرما از ابسیل استفاده می شود که انتهای در دسترس ماژول های سلولز را برای آزاد سازی گلوکز و سلوبیوز جدا می کند. در ادامه سنجش صفحه سلولز CMC و Walseth. CMC از نظر شیمیایی اصلاح شده و برای شبیه سازی سلولز استفاده می شود. در این روش رنگ قرمز كنگو تنها سلولز را رنگ آمیزی می كند و منطقه ای كه تجزیه می شود فعالیت آنزیم اندوگلوكانازها را نشان می دهد. هیدرولیز سلولز به ویژه آنزیم اندوگلوکانازها بسیار مهم است زیرا اولین مرحله را آغاز می کند.
اقدامات هم افزایی شامل β- گلوکزیداز و سلوبی هیدرولاز
در مراحل تولید سلولاز توسط تریکودرما تولید کننده آنزیم، سنجش صفحه سلولز والس شامل انتقال کسری بلوری سلولز به فرم آمورف با افزودن اسید فسفریک برای تولید سلولز متورم شده اسید فسفریک (PASC) است. هیچ یک از روش های غربالگری گزارش شده برتری کافی برای انتخاب آنزیم های سلولز خاص را ندارند. این ممکن است به دلیل پیچیدگی سیستم سلولزی تولید شده توسط تریکودرما باشد. بیشتر جدایه های با فعالیت سلولزی بالای تریکودرما سلولاز ساز متعلق به T. longibarchiatum و T. harzianum بودند. این گونه ها به دلیل توانایی ترشح مقادیر زیادی پروتئین و متابولیت ها در صنایع مختلف استفاده می شوند.