فعالیت ضد التهابی
بررسی شیمیایی جلبک قرمز دریایی Ceratodictyon spongiosum که حاوی اسفنج همزیست Sigmadocia symbiotica بوده و از اندونزی جمع آوری شده است، منجر به شناسایی دو ایزومر یک هیستوپاتید سیکلیس حاوی تیازول زیستی جدید شد: سیس، سیس-سراتوسپونگامید ۲۹۱ و ترانس، ترانسکرراتوسپونگامید ۲۹۲ (Tan et al., 2000).جداسازی این پپتید ها با تجزیه با روش زیست سنجی با استفاده از آزمون سمی میگو موز انجام شد. ترانسکراتوسپونگامید اثر مهار کنندگی برای بیان sPLA2 در یک مدل مبتنی بر سلول برای ضد التهاب (ED50 32 nM)، از خود نشان داد در حالی که سیس، سیس ایزومر، غیر فعال است. ترانس، ترانس- ترانسکراتوسپونگامید نیز نشان داده شده است که می تواند بیان sPAA2 انسان (فسفولیپاز A2 ترشح شده) را تا ۹۰ درصد مهار کند. میزان فعالیت ضد التهابی ترکیبات ۲۹۱ و ۲۹۲ در غالب میزان مهار ترشح فسفولیپاز A2 توسط سلول های کارسینوم سلول های حنجره تحریک شده با ۱L-1β اندازه گیری شد. ترانس، ترانس فرم یک مهار کننده قوی بیان sPLA2 با ED50 32 میکرومتر است. هر دو ترکيب فقط توان متوسطي را در سنجش سميت ميگوي آب شور نشان دادند. متابولیت های ضد التهابی بروموفنولیک به نام vidalols A 293 و B 294 از جلبک قرمز Vidalia obtusaloba جمع آوری شده از جزایر کارائیب، جدا شده است که از طریق مهار آنزیم فسفولیپاز عمل می کند (Wiemer، Idler and Fenical، ۱۹۹۱).
ترکیبات جدید به عنوان بخشی از تلاش سازمان یافته برای جداسازی عوامل طبیعی ضد التهاب جدید با تمرکز بر روی آنهایی که ممکن است از طریق مهار فسفولیپاز A2 عمل کنند ، کشف شدند. فعالیت آزادکننده رادیکال آزاد (R2)-2-( 2، ۳، ۶-تریبرومو-۳، ۵- دیهیدروکسی بنزیل)سیکلوهگزانون ۲۹۵ از جلبک قرمز Symphyocladia latiussula جدا شده است که دارای فعالیت پراکنده رادیکال آزاد است. فعالیت آنتی اکسیدانی بیان و از نظر IC50 [μg / ml یا μM مورد نیاز برای مهار تشکیل رادیکال l، ۱-دیفنیل-۲-پیکریل هیدرازیل (DPPH)، تشکیل ۵۰٪] محاسبه شد (Choi et al.، ۲۰۰۰).
سه بروموفنول ۲۹۶-۲۹۸ و گزارش های قبلی ۱،۲-بیس (۳-برومو-۴، ۵- دیهیدروکسیفنیل اتان) (Kurata, Amiya and Nakano, 1976) از جلبک قرمز Polysiphonia urceolata جدا شده بودند. همه ترکیبات داروی قوی رادیکال¬¬های DPPH بودند (Li et al., 2007). پنج بروموفنول شناخته شده، بیس (۲،۳،۶-تربرومرو-۴،۵-دی هیدروکسی فنیل) متان (وانگ و همکاران، ۲۰۰۵)، بیس (۲،۳،۶-تری برومو-۴، ۵-دی هیدروکسی بنزیل) اتر (Kurata and Amiya, 1980)، ۲، ۳، ۶- تریبرومو-۴، ۵- دیهیدروکسیبزیل متیل اتر (Kim et al., 2002) و ۲،۳،۶- تربرومو-۴،۵-دی هیدروکسی متیل بنزن (Li et al., 2007) و ۲،۳،۶- تربرومو-۴،۵-دی هیدروکسی بنزالدئید (Kurata و Amiya، ۱۹۸۰) هم جدا شده بودند و همچنین مهارکننده¬های رادیکال های آزاد نیز بودند (Duan، Li andWang، ۲۰۰۷).