توضیحات

آلژینات ها جزءی از دیواره سلولی جلبک های قهوه ای (Phaeophyceae) هستند. آنها نوعی هتروپلی ساکارید زنجیره ای تشکیل شده از بلوک اسید مانورونیک و اسید گولورونیک هستند.
ترکیب الژینات بستگی به گونه جلبک استفاده شده برای استخراج و بخشی از تالوس جلبک است که از آن استخراج انجام شده است. روش های استخراج نیز بر کیفیت این پودر تأثیر می گذارد. به نظر می رسد این ترکیب به صورت های مختلف در اکثر گونه های جلبک قهوه حضور دارند. تمامی جلبکهای بزرگ قهوه ای مقدار کافی زیادی از آلژینات ها را برای بهره وری زیاد ندارند، به عنوان مثال، Sargassum muticum، گونه ای از ژاپن که اخیرا به اقیانوس اطلس و مدیترانه وارد شده است تنها دارای 16-18٪ از این ماده است خشک شده است.
تاریخچه کشف آلژینات
E.C.C. استنفورد، یک شیمیدان اسکاتلندی، در دهه 1880، آلژینات ها را از دریای انگلستان کشف کرد. نام این ماده نیز بر اساس “Algae” به معنی جلبک است. جنگ جهانی دوم صنعت این پلی ساکارید را تحریک کرد، در این زمان واحدهای تولیدی در اسکاتلند و کالیفرنیا با استفاده از منابع دریایی جلبک دریایی و جلبک دریایی رونق یافتند. بعد از جنگ، واحدهای تولیدی دیگری ساخته شده و تا نزدیکی تخته سنگ های طبیعی دریایی در نروژ، فرانسه، آلمان، ژاپن و اخیرا چین ساخته شدند. در چین، Saccharina japonica، از ژاپن به چین در دهه 1950 منتقل شد و در دریای زرد رشد کرد که تا به امروز به عنوان منبع اصلی تولید آلژینات خام مورد استفاده قرار گرفت. بیش از 2 میلیون تن از این جلبک دریایی در چین کشت می شود و این مساله باعث شده این ماده تا حد زیادی بزرگترین محصول دریایی در جهان باشد.
آلژینات سدیم به طور گسترده ای به عنوان یک تثبیت کننده و یک امولسیفایر یا هر دو مورد استفاده می شود و در طول سال ها محبوب بسیاری یافته است. ثروت و عدم بهره بری در این صنعت ناشی از افت و خیز صنعت نساجی و تغییرات در سبک های نساجی است. آلژینات همچنین یک افزودنی به بستنی ها و محصولات لبنی در بسیاری از کشورها است، در نتیجه باعث رقابت با کارازینان در این بازار شده است.
آلژینات کلسیم غیر قابل حل در آب است و این ویژگی منجر به تولید الیافی می شود که می تواند به منسوجات مختلف تبدیل شده و یا پوششی برای منسوجات مختلف باشد. هم چنین و استفاده از آنها در باند، مخصوصا برای زخم های بزرگ و سوختگی، گسترده یافته است. باند ساخته شده از الیاف می تواند بسیار راحت تر از باند های مبتنی بر سلول برداشته شود، زیرا آلژینات کلسیم در یک محلول نمکی ساده محلول بوده و تخریب زخم را کاهش خواهد است. اصلاحاتی که روی این ماده انجام گرفته آن را به بخشی مهمی از لباس آتش نشانی و هم چنین لباس ها و محافظ هایی که در جوش کاری استفاده می شوند تبدیل کرده است.
استفاده از آلژینات برای انتقال مواد شیمیایی خاص
آلژینات کلسیم نیز در ساخت دانه ها استفاده می شود که در این با ریختن محلول آلژینات سدیم در حمامی از محلول سولفات تشکیل می شود که در این حالت حباب های آب با پوشش آلژینات کلسیم ایجاد می شوند. این دانه ها برای استقرار سلول ها یا انتقال مواد شیمیایی خاص استفاده می شوند. تولید کنندگان ژاپنی از ابتکار عمل خاصی استفاده کرده اند به این صورت که با استفاده از این ساختار حبابی روغن ماهی و رنگ را برای ایجاد طیف وسیعی از تخم مرغ های رنگارنگ ارزان قیمت (حق) تولید کرده اند. سرآشپزهای اسپانیا نیز از دانه های آلژینات برای ایجاد دانه های پر از اب میوه در غذا استفاده می کنند که بعد از ترکیدن مزه و رنگ آن در غذا پخش می شود. در یک برنامه کاربردی جالب تر، این روند برای تهیه میوه های بازسازی شده با استفاده از پرتقال میوه استفاده می شود که به شکل هایی مانند توت فرنگی و سیاه چشمه نگاه می کنند و مزه می کنند. در این مثال چیزی که مشاهده می کنید قطعا چیزی نیست که شما دریافت می کنید. در یک ایده جالب در تولید مربا و آب میوه، عصاره میوه ها را درون این حباب ها محبوس کرده و این حباب های با پوشش آلژیناتی با طمع میوه های مختلف را درون آب میوه و مربا می ریزند که در این حالت محصول نهایی به شکل یک شربت با دانه های رنگی بوده و امکان مخلوط کردن چند میوه با هم نیز وجود دارد.