قارچ موکور هیمالیس Mucor hiemalis

تومان 600,000

بیمارگر انسان و حیوانات.

توضیحات

طبقه بندی
قلمرو: قارچ ها
شاخه: زایگومایکوتا
رده: موکرالس
خانواده: موکوراسه
توضیحات و زیستگاههای طبیعی
قارچ موکورMucor یک قارچ رشته ای است که در خاک، گیاهان، میوه ها و سبزیجات پوسیده یافت می شود. گونه های Mucor همچنین دارای طبیعت فراگیر و آلاینده های آزمایشگاهی رایج هستند. ممکن است باعث ایجاد عفونت در انسان، قورباغه ها، دوزیستان، گاو و خوک شود. بیشتر گونه های قارچ موکور Mucor قادر به رشد در ۳۷ درجه سلسیوس نیستند و سویه های جدا شده از عفونت های انسان معمولاً یکی از معدود جدایه های حرارتی موکور هستند.
خصوصیات مورفولوژیکی
کلنی های قارچ موکور بسیار سریع رشد می کنند، پنبه مانند تا کرکی، سفید تا زرد، به رنگ خاکستری تیره بوده و اسپورانژها و اسپورانژیوفورها به صورت راست رشد کرده و ساده یا شاخه ای هستند. اسپورانژها چند اسپوری بوده و بزرگ (قطر ۶۰-۳۰۰ میکرومتر)، انتهایی و کروی تا بیضی هستند. اسپورانژها هم چنین چند وجهی، بدون آپوفیز و با کلوملای به خوبی توسعه یافته تشکیل می شوند. كلارت آشكار (بقاياي ديواره اسپورانژيوم قارچ موکور) معمولاً پس از پراكندگي اسپورانژيوسپور در پايه كولوملا قابل مشاهده است. اسپورانژیوسپورها هیالین (روشن) تا خاکستری یا مایل به قهوه ای، کروی تا بیضی و با دیواره های صاف یا ظریف تزئین شده می باشند. کلامیدوسپورها و زایگوسپورها نیز ممکن است وجود داشته باشند.
گونه ها
گونه های قارچ موکور چندین عدد هستند. رایج ترین آنها Mucor amphibiorum، Mucor circinelloides ، Mucor hiemalis ، Mucor indus ، Mucor racemosus و Mucor ramosissimus می باشند. قارچ موکور Mucor شامل حدود ۵۰ گونه شناخته شده است که بسیاری از آنها در دنیا پراکنده اند و از اهمیت اقتصادی قابل توجهی برخوردار. با این حال، تنها تعداد کمی از گونه های گرمازا دارای اهمیت پزشکی هستند و عفونتهای انسانی فقط به ندرت گزارش می شوند.در اغلب عفونت ها، M. circinelloides و گونه های مشابه مانند M. indus، M. ramosissimus ، M. irregularis و M. amphibiorum به عنوان عوامل ایجاد کننده گزارش شده است. با این حال، M. hiemalis و M. racemosus نیز به عنوان عوامل عفونی گزارش شده اند، اگرچه ناتوانی آنها در رشد در دمای بالاتر از ۳۲ درجه سلسیوس باعث تردید در بیماریزا بودن آنها در انسان است و نقش بیماری زایی آنها ممکن است به عفونت های پوستی محدود شود.
بیماری زایی و اهمیت بالینی
اعضای جنس قارچ موکور از جمله قارچ هایی هستند که باعث ایجاد گروه عفونت های زایگومایکوزیس می شوند. اگرچه اصطلاح موكورمایكوزيس اغلب براي اين سندرم مورد استفاده قرار گرفته است، اما زيگومايكوز در حال حاضر اصطلاح برتر براي اين بيماري آنژيو تهاجمي است. زایگومیکوز شامل عفونت های مخاطی و همچنین آرتریت سپتریک، صفاقی مرتبط با دیالیز، عفونت های کلیوی، گاستریت و عفونت های ریوی است. کتواسیدوز دیابتی و سرکوب سیستم ایمنی شایع ترین عوامل مستعد کننده ایجاد بیماری در اثر قارچ موکور هستند. درمان دستروگزامین، نارسایی کلیوی، سوختگی گسترده و استفاده از داروهای داخل وریدی همچنین ممکن است تشدید کننده ابتلا به زایگومیکوز باشند. تهاجم عروقی که باعث نکروز بافت آلوده می شود و تهاجم پرینه می تواند ناامید کننده ترین ویژگی های این عفونت ها باشد.

ویژگی های ماکروسکوپی
کلنی های قارچ موکور Mucor به سرعت در دمای ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد رشد می کنند و به سرعت سطح آگار را می پوشانند. ظاهر کرکی آن با ارتفاع چند سانتی متر شبیه پشمک (نوعی آبنبات) است. از بالای کشت، رنگ در ابتدا سفید است و به مرور زمان قهوه ای مایل به خاکستری می شود. از پشت ظرف کشت، سفید است. گونه قارچ موکور Mucor indus یک گونه معطر است و ممکن است در دماهای ۴۰ درجه سانتی گراد رشد کند. از طرف دیگر، Mucor racemosus و Mucor ramosissimus ضعیف رشد می کنند یا در ۳۷ درجه سانتی گراد اصلا رشد نمی کنند.

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “قارچ موکور هیمالیس Mucor hiemalis”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *