توضیحات

Paecilomyces
طبقه بندی
قلمرو: قارچ
شاخه: Ascomycota
رده: Euascomycetes
راسته: Eurotiales
خانواده: Trichocomaceae
جنس: Paecilomyces
توصیف و زیستگاه های طبیعی
Paecilomyces یک قارچ رشته ای بوده که در سراسر جهان یافت می شود به طوری که در خاک، گیاهان فاسد و محصولات غذایی زندگی می کند. برخی از گونه های پسیلومایسز از حشرات جدا شده اند. تلومورفهای این قارچ در جنس های Byssochlamys، Chromocleista، Talaromyces و Thermoascus طبقه بندی می شوند. Paecilomyces معمولا به عنوان یک آلودگی در نظر گرفته می شود، اما همچنین ممکن است در انسان و حیوانات ایجاد عفونت کند.
گونه ها
جنس پسیلومایسز Paecilomyces شامل چندین گونه است. شایعترین آنها عبارتند از Paecilomyces lilacinus و Paecilomyces variotii. رنگ کلنی و برخی از ویژگی های میکروسکوپی در تمایز گونه ها از یکدیگر کمک می کند. یکی دیگر از ویژگی های که در شناسایی گونه ها کمک می کند، روش گرماسنجی است. Paecilomyces crustaceus و Paecilomyces variotii ترموفیل هستند و می توانند در دمای بالای 50 درجه و احتمالا 60 درجه سانتیگراد رشد کنند.
بیماریزایی و اهمیت پزشکی
گونه های پسیلومایسز Paecilomyces می توانند عفونت های مختلفی را در انسان ایجاد کنند. این عفونت گاهی اوقات به عنوان paecilomycosis نامیده می شود. زخم قرنیه، کراتیت و آندوفتالمیت بر اثر این میکروارگانیسم ممکن است پس از استفاده از لنز یا جراحی چشم استفاده شود. این قارچ از جمله میکروب های فرصت طلب در موارد نقص در سیستم ایمنی میزبان محسوب می شود. مایه کوبی مستقیم آن به پوست ممکن است به ایجاد عفونت منجر شود. پسیلومایسز ممکن است تقریبا هر عضو یا سیستم بدن انسان را دچار عفونت کند. بافت نرم ، ریه و عفونت های پوستی ، سلولیت، آنیچومیوکسی، سینوزیت، اوتیس مدیا، آندوكاردیت، التهاب موضعی و مخرب استخوان، پریتونیت و بسیاری دیگر گزارش شده است. گونه های Paecilomyces همچنین می توانند باعث اختلالات آلرژیک مانند آلوئولیت آلرژیک شوند.

Paecilomyces پسیلومایسز همچنین می تواند باعث ایجاد عفونت در حیوانات شود. یکی از علت های هیالوئیفومیکوز در حیوانات مختلف مانند گربه ها، موش های آزمایشگاهی، لاک پشت ها و بز ها قارچ این میکروب گزارش شده است.
ویژگی های ماکروسکوپی
کلنی های Paecilomyces به سرعت رشد می کنند و در طی 3 روز بالغ می شوند. Paecilomyces crustaceus و Paecilomyces variotii ترموفیل هستند و می توانند در دمای بالای 50 درجه و احتمالا 60 درجه سانتی گراد رشد کنند. کلنی های پسیلومایسز در بافت به شکل مسطح، پودری یا مخملی هستند. رنگ قارچ در ابتدا سفید بوده و سپس زرد، زرد، سبز، زرد و قهوه ای، زردآلو قهوه ای، صورتی یا بنفش (بسته به گونه) تغییر پیدا می کند. پشت پلیت کشت به رنگ سفید کثیف، باتلاقی یا قهوه ای است. برخی از گونه ها رایحه آروماتیک دارند و این احتمالا مربوط به بستر کشت و موادی که از آن تغذیه کرده اند می شود.
ویژگی های میکروسکوپی
هیف های قارچ پسیلومایسز روشن و دیواره دار بوده، دارای کونیدیوفور، فیالید، کونیدیا و کلامیدوسپور هستند. کنیدیوفورها (عرض 3-4 میکرو متر و 400-600 میکرومتر طول) اغلب شاخه ای هستند و فیالید ها را در نوک های خود حمل می کنند. فیالیدها ها در پایه های خود متورم می شوند و به سمت بالایی خود می رسند. آنها معمولا به صورت جفت یا خوشه ای مانند با قلم مو در کنار هم قرار گرفته اند. کنیدیا یک سلولی، روشن تا تیره ، صاف یا خشن، بیضی شکل تا گندمی شکل بوده و در زنجیرهای طولانی تشکیل می دهد. کلامیدوسپورها گاهی اوقات وجود دارد.

آسکوماتا، آسک ها و آسکوسپورها به وسیله گونه های تلمورفیک مانند Hermoascus crustaceus تولید می شوند.
ویژگی های هیستوپاتولوژیک
هیف های دیواره دار ممکن است دیده شوند.
مقایسه پسیلومایسز با Penicillium

فیالید ها در Paecilomyces عمدتا متورم هستند و به سمت نوک باریک شده و از یکدیگر جدا می شوند. از طرف دیگر، فیالیدهای Penicillium دارای نوک های ضخیم تر بوده و در خوشه های تنگ سازمان یافته اند. کلنی های Penicillium معمولا رنگ آبی و سبز هستند، در حالی که کلنی های Paecilomyces به این اینگونه نیستند.
احتیاط های آزمایشگاهی
هیچ احتیاط خاصی به غیر از اقدامات احتیاطی عمومی آزمایشگاهی لازم نیست.
حساسیت پسیلومایسز
اطلاعات بسیار محدودی در این رابطه در دسترس هستند و این اطلاعات در مورد گونه های Paecilomyces fumosoroseus، Paecilomyces javanicus، Paecilomyces lilanicus، Paecilomyces marquandii و Paecilomyces variotii است. MICs آمفوتریسین B به جز در سویه های Paecilomyces lilanicus، کم است. از سوی دیگر، MICs فلوتیسین بسیار زیاد است، به جز در سویه Paecilomyces variotii زیاد است. مقادیر فلوکونازول MICs قابل توجهی در تمام گونه های آزمایش شده وجود دارد. مقادیر اینتراکونازول و کتوکونازول MIC در گونه Paecilomyces variotii در مقایسه با سایر گونه ها پایین تر است. Voriconazole در Paecilomyces lilanicus و Paecilomyces variotii آزمایش شده است و MICs در این دو گونه پسیلومایسز به طور قابل توجهی کم است. پوزاکونازول، رمان تریازول UR-9825 و تربینافین به نظر می رسد در سویه های فعال کشت شده در آزمابشگاه تولید می شوند. از سوی دیگر، کاسپوفونگین در کشت آزمایشگاهیِ Paecilomyces variotii فعال است اما فعالیت معنی داری در برابر Paecilomyces lilanicus ندارد.

با وجود MICs بالا در آزمایشگاه، ترکیب آمفوتریسین B و فلوسیتوزین به طور موفقیت آمیزی در در مان بیماری پسیلومایکوسیز در اثر قارچ Paecilomyces lilanicus استفاده شدند. کاسپوفانجین در ترکیب با ایتراکونازول نیز در درمان نمونه آلوده به Paecilomyces lilanicus موفق بوده است.