کفیر در لوله گوارش

پروبیوتیک
دانه کفیر یک پروبیوتیک است. اصطلاح پروبیوتیک به میکروارگانیسم های زنده ای گفته می شود که در دستگاه گوارش زندگی می کنند و تأثیرات مفیدی بر روی میزبان دارند. تخمین زده می شود که بیش از چهارصد گونه باکتری در دستگاه گوارش زندگی می کنند و این باکتری های درون زا میکروفلور روده را تشکیل می دهند. حتی با وجود روشهای سنتی شمارش صفحات گونه های بیشتری کفیر در لوله گوارش نیز وجود دارند اما قابل کشت نیستند. پس از عبور از معده و روده کوچک برخی از پروبیوتیک ها زنده مانده و به طور موقت در روده بزرگ باقی مانده و زندگی می کنند. برای زنده ماندن و استعمار دستگاه گوارش باکتری های پروبیوتیک باید تحمل بالایی به اسید و صفرا نشان دهند و توانایی چسبندگی به سطوح روده را داشته باشند.

اثرات خوب کفیر در لوله گوارش
اثرات بهداشتی احتمالی پروبیوتیک ها از جمله کفیر در لوله گوارش شامل تحریک سیستم ایمنی، کاهش تحمل لاکتوز، اثر هیپوکلسترولمی و پیشگیری از عود سرطان است. ثابت شده است که پروبیوتیک ها فعالیت مهاری در جهت رشد باکتری های بیماری زا از جمله اشرشیا کولی، لیستریا مونوسیتوژنز، سالمونلا و سایر موارد دارند. این مهار ظاهراً به دلیل تولید ترکیبات مهاری مانند باکتریوکسین ها، پراکسید هیدروژن، اسیدهای آلی و چسبندگی رقابتی به اپیتلیوم است.

کفیر از چه تشکیل شده است؟
کفیر یک شیر تخمیر شده است که در کشورهای قفقاز سرچشمه گرفته است. این شیر تخمیر شده اسیدی کمی گازدار است و مقادیر کمی الکل دارد. خودِ kefir از شیرهای سنتی تخمیر شده (ماست) متمایز سات زیرا تنها از دانه ها تهیه شده است که از باکتری ها و مخمرها تشکیل شده است. نوشیدنی کفیر حاوی میکرو فلورای زنده از غلات است که پس از فرآیند تخمیر توسط فیلتراسیون برداشته می شود. دانه ih گروه هایی از باکتری های اسید لاکتیک (لاکتوباسیل ها، لاکتوکوک ها و لوکونوستوک)، باکتری های اسید استیک (Acetobacter aceti) و مخمرها (Saccharomyces cerevisiae ، Candida Kefir ، Kluyveromyces marxianus) هستند که توسط یک ماتریس اگزوپلی ساکاریدهای مختلف (که در کنار هم قرار دارند) نگه داشته می شوند و دانه های کفیر در گوارش را تشکیل می دهند.