توضیحات
قارچ آسپرژیلوس فلاووس Aspergillus flavus یک قارچ ساپروفیت و بیماریزا بوده و در سرتاسر جهان یافت می شود. این قارچ به عنوان آلوده کننده ی اصلی دانه غلات، حبوبات و آجیل درختان شناخته شود. پوسیدگی بعد از برداشت معمولا در طول برداشت، ذخیره و / یا حمل و نقل توسعه می یابد. عفونت ناشی از A. flavus ممکن است در حالی که محصولات کشاورزی هنوز به گیاه مادر خود متصل هستند رخ دهد که به این حال آلودگی پیش از برداشت گفته می شود اما اغلب هیچ نشانه ای از آلودگی تا قبل از ذخیره سازی و / یا حمل و نقل دیده نمی شود. علاوه بر ایجاد عفونت های قبل و بعد از برداشت، بسیاری از سویه ها مقادیر قابل توجهی از ترکیبات سمی معروف به میکوتوکسین ها را تولید می کنند که مصرف آنها برای پستانداران سمی است. A. flavus همچنین یک پاتوژن فرصت طلب انسان و حیوانات است و باعث ایجاد آسپرژیلوز در افراد مبتلا به نقص و ضعف سیستم ایمنی می شود.
میزبان ها
Aspergillus flavus در سطح جهان به عنوان یک ساپروفیت در خاک یافت می شود و باعث بیماری در بسیاری از محصولات کشاورزی مهم می شود. میزبان های رایج آسپرژیلوس فلاووس عبارتند از غلات، حبوبات و درختانی که میوه آن ها به عنوان آجیل استفاده می شود. در برخی موارد، عفونت A. flavus باعث پوسیدگی خوشه در ذرت و کپک زرد در بادام زمینی قبل یا بعد از برداشت می شود. این عفونت می توان قبل از برداشت، بعد از برداشت، در طول ذخیره سازی و در هنگام حمل و نقل ایجاد شود. این بیمارگر بسیار شایع بوده و میزبان های بسیاری دارد. نکته مهم در رابطه با آلودگی توسط آسپرژیلوس این است که علائم و نشانه هایش اغلب غیر قابل مشاهده است. Aspergillus flavus دارای پتانسیل آلوده کردن گیاهچه ها به وسیله اسپوراسیون روی دانه های زخمی می باشد. در غلات، پاتوژن می تواند جنین های بذر را از بین ببرد و باعث عفونت شود، این عفونت به جوانه متنقل می شود سپس به بذرهای جدید منتقل شده و با آسیب به جنین باعث خسارت شود.در نتیجه کیفیت و قیمت بذور کاهش خواهد یافت. حشرات و استرس ها و زخم های محیطی می توانند بروز عفونت در A. flavus را تشدید کنند. تنش ها شامل پوسیدگی ساقه، خشکی، آسیب شدید برگ و یا مواد غذایی کم در دسترس گیاه هستند. به طور کلی، رطوبت بیش از حد و درجه حرارت بالا در محیط نگه داری دانه ها و حبوبات موجب افزایش تولید آفلاتوکسین توسط A. flavus می شود. در پستانداران پاتوژن می تواند از طریق مصرف خوراک آلوده یا آسپرژیلوز از طریق رشد تهاجمی باعث ایجاد سرطان کبد شود.
علائم و نشانه های Aspergillus flavus
کلنی های قارچ آسپرژیلوس فلاووس معمولا بصورت توده های پودری تشکیل شده از اسپورهای سبز-زرد و بر روی سطح بالایی و طلایی-قرمز مایل به قرمز در سطح پایین هستند. در هر دو دانه و حبوبات، عفونت به مناطق کوچک محدود می شود و اغلب در این قسمت ها تغییر رنگ و لکه روی بذر ایجاد می شود. رشد کلنی این قارچ سریع بوده و در بافت کلنی بصورت نازک یا به حالت پودری ظاهر می شوند.
رشد هیف به طور معمول توسط شاخه های فرعی انجام شده و میسلیوم شکل می گیرد. هیف ها دیواره دار و به رنگ روشن هستند. میسلیوم آنزیم های تخریب کننده پروتئین ها تولید می کنند بنابراین این قارچ مواد مغذی پیچیده (مواد غذایی) را تجزیه کند. رشته های هیف انفرادی با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند اما کنیدی های ضخیم با چشم نیز دیده می شوند. کنیدی های A. flavus در طول تولید مثل روی کنیدیفورها تولید می شوند
کنیدیوفورهای آسپرژیلوس فلاووس بی رنگ و درشت و زبر هستند. فیالیدها هم تک ردیفه و هم دو ردیفه می باشند
به تازگی Petromyces به عنوان مرحله تولید مثل جنسی A. flavus شناخته شده است. آسکوسپورهای Petromyces در داخل اسکلروت ایجاد می شوند. فرم جنسی این قارچ هتروتالیک زمانی تشکیل می شود که استرین هایی از گونه های آمیزشی مخالف با یکدیگر کشت می شوند. تولید مثل جنسی بین گونه های سازگارِ متعلق به گروه های مختلف سازگاری رویشی رخ می دهد.
مورفولوژی Aspergillus flavus پیچیده است و به دو گروه بر اساس اندازه اسکلروت تولید شده تقسیم می شود. گروه اول شامل سويه هاي L با اسکلروت هایی با قطر بيش از ۴۰۰ ميكرومتر است. گروه دوم آسپرژیلوس فلاووس شامل گونه های S با اسکلروت هایی با قطر کمتر از ۴۰۰ میکرومتر است. هر دو سويه L و S مي توانند دو آفلاتوكسين شايع (B1 و B2) را توليد كنند. تولید آفلاتوکسین G1 و G2 منحصر به سویه های S است که معمولا توسط A. flavus تولید نمی شود. سويه L از نوع سويه تهاجمی تر است اما آفلاتوکسين کمتری توليد می کند. لاین L همچنین دارای یک نقطه ی هیدرواستاتیک اسیدی تر است و در مقایسه با سویه S تحت شرایط محدودتر، اسکلروت کمتری تولید می کند.
چرخه بیماری قارچ آسپرژیلوس فلاووس
Aspergillus flavus در طول زمستان در خاک یافت می شود و به نظر می رسد یک مایه تلقیح روی مواد پوسیده هم بصورت اسکلروت و هم میسلیوم محسوب می شود. اسکلروت جوانه می زند تا هیف ها و اسپوورهای غیر جنسی بکه کنیدی نام دارند را تولید کند. این کنیدی ها در واقع اولین مایه تلقیح A. flavus در طول دوره آلودگی محسوب می شوند. پروپاگول های موجود در خاک، که اکنون کنیدها هستند، توسط باد و حشرات (و یا موارد مشابه) پراکنده می شوند. کنیدی ها می توانند بر روی زمین و یا دانه یا حبوبات ایجاد آلودگی کنند. اسپورها از طریق ابریشم ذرت وارد غلاف شده، به سمت دانه ها رفته و آن ها را آلوده می کنند.کنیدیوفروها و کنیدی ها در بهار از سطوح sclerotial تولید می شوند. یک مایه تلقیح ثانویه برای قارچ آسپرژیلوس فلاووس وجود دارد که به صورت کنیدی روی قسمت های مختلف برگ رشد می کند. A. flavus هنگامی که برگ توسط حشرات یا ضربات مکانیکی زخمی شد روی آن رشد می کند بنابراین حشرات منابع ایناکولوک و تشدید تولید مایه تلقیح می باشند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.